Schedelhoofdpijn noemde ik het: een zeurend gevoel in mijn schedel.
Afwisselend in de linker- en in de rechterhelft van mijn hoofd.
Ik negeerde het meestal.
Niet erg genoeg.
Vooral irritant…
WIEBELENDE REPRESENTANT
Tijdens de sessie had ik mijn ogen dicht, toch bleven ze maar knipperen.
Het vloeranker voor mijn ogen (dat is een papiertje waar, in dit geval, het woord ogen opstond) werd boven me gehouden. Alert, alles in de gaten houdend. Zo voelde het vertelde de representant (in dit geval degene die het blaadje vasthield).
Degene die mijn ouders representeerde was onrustig. Kon niet op één plek blijven staan. Ze hinkte van de plek van mijn vader naar de plek van mijn moeder en vice versa.
HET KWARTJE VIEL
Dit was gelinkt aan iets uit mijn verleden, een periode waarin ik constant alert was geweest op het zorgen voor mijn beide ouders.
Een periode waarin ik als kind regelmatig op de plek van een van mijn ouders was gaan staan.
Een plek die helemaal niet van mij was.
ERG GENOEG?
Mijn hoofdpijn is na de sessie nog een paar keer teruggekomen en inmiddels helemaal weg. Had ik enorm veel last van mijn hoofdpijn? Nee, ik nam een paracetamol en ging door. En meestal hield het dan wel weer op.
De sessie leerde me dat ik beter naar mijn lijf te luisteren had. Het niet voor niks riep. Dat een gezond lijf ook inhoudt dat ik op dit niveau voor mezelf zorg. En luister. Vooral luister naar mijn lichaam: klachten hoe groot of klein ook zijn er nooit zomaar.
EN JIJ?
Welke lichamelijke klachten heb jij en negeer je? Doe je hetzelfde als ik deed? Wegslikken met een pijnstiller, maar wil je het eigenlijk anders? Plan vandaag dan nog een First Step Sessie dan kijken we samen welke eerste stap je hierin kunt zetten.
Ik ontmoet je graag!